بازار تبریز در سال 1354 شمسی به عنوان وسیعترین مجموعه سرپوشیده جهان در فهرست آثار ملی ثبت شد.
مفهوم این گفته را وقتی درک خواهید کرد که اقبال داشته باشید و بر سقف بازاری بایستید که طولش به یک کیلومتر میرسد.
از شهری که در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و کالاهای شرق و غرب در آن مبادله میشده، بازاری جز این هم انتظار نمیرود.
تا جایی که شاردن فرانسوی آن را عالیترین بازارهای آسیا دانسته و با اظهار شگفتی از گنبدهای زیبا و طاقهای دیدنی، بازار هشت گوش و وسیع قیصریه را زیباترین بخش بازار عنوان کرده است.
همچنین ابن بطوطه مینویسد: «بازار تبریز یکی از بهترین بازارهایی بود که من در همه شهرهای دنیا دیدهام.» تنوع وسیع سازههای آجری به هم پیوسته، سبک معماری، کثرت سراها و تیمچهها، وجود مدرسه و مسجد همه از اهمیت و امتیازات خاص این بازار به شمار میروند.
زلزله سال 1193 هجری قمری علاوه بر خساراتی که بر دیگر آثار باستانی تبریز وارد کرد، بازار را نیز با خاک یکسان نمود و این همان سالی بود که کریمخان زند وفات یافت.
اما معماران زبردست آن را بازسازی کردند و بازار کنونی مربوط به اواخر حکومت زندیه و عصر قاجار است.
بازار تبریز از چندین راسته و تیمچه و سرا تشکیل شده که تیمچه امیر از این میان بزرگترین گنبد و تیمچه مظفریه با شکوهترین معماری را داراست.